Ήταν Δεκέμβριος του 1993 όταν 9 «έφηβοι» με ενθουσιασμό και όρεξη για χορό ξεκίνησαν δειλά-δειλά τη χορευτική ομάδα του Συλλόγου μας. Αυτό που τότε φάνταζε στα μάτια μας ιδανικό και τεράστιο σήμερα με την πείρα των 16 χρόνων μοιάζει πρόχειρο. Μπορεί τεχνικά να ήταν αδύναμο, ίσως σκηνοθετικά να ήταν ελλιπές όμως ήταν ιδανικό και τεράστιο γιατί 9 άνθρωποι είχαν καταθέσει την ψυχή τους πάνω σ΄αυτό.
Η παρουσία της δασκάλας μας Κατερίνας Κατσανδρή από το 1994 έπαιξε καταλυτικό ρόλο, με γνώσεις για χορούς από όλη την Ελλάδα, έχει αναλάβει όλα αυτά τα χρόνια το τιμόνι των χορευτικών ομάδων και η αξιόλογη δουλειά της είναι αναμφισβήτητη. Σημαντική δουλειά έχουν κάνει και οι κατά καιρούς υπεύθυνοι των χορευτικών τμημάτων κυρία Ζαχαρούλα Τρατολού και Δημήτρης Χατζηπαναγιωτίδης καθώς και όλα ανεξαιρέτως τα παιδιά που συμμετείχαν στις χορευτικές ομάδες όλα αυτά τα χρόνια.
Ποιο είναι όμως το σημαντικότερο έργο του χορευτικού μας;
Η τέλεια εκμάθηση των παραδοσιακών χορών; Η άψογη παρουσίαση τελικών παραστάσεων;
Η προσωπική μου άποψη είναι διαφορετική. Όλα τα παραπάνω είναι η καταξίωση που περιμένουμε μετά από τόσα χρόνια δουλειάς , το ύψιστο έργο που επιτελείται όμως είναι άλλο. Πώς να σταθώ στα τεχνικά λάθη που μπορεί να γίνονται .όταν ξέρω ότι μέσα από αυτό το χορευτικό έχουν γεννηθεί δυνατές φιλίες, σχέσεις που κατέληξαν και θα καταλήξουν σε γάμο και παρέες που διασκεδάζουν μαζί σε κάθε ευκαιρία.
Η σημερινή κοινωνία θέλει ηλεκτρονικούς υπολογιστές και όχι ανθρώπους θέλει MSN και όχι ανθρώπινες σχέσεις θέλει σερφάρισμα και όχι γνωριμίες.
Εμείς όμως λέμε ΟΧΙ εμείς θέλουμε χορό τραγούδι γλέντια.
Θέλουμε τα παιδιά μας να κρατάνε κιθάρες και μπουζούκια και όχι μόνο πληκτρολόγια και κινητά. Θέλουμε τα παιδιά μας να φλερτάρουν και όχι να γίνονται «θύματα» του κάθε ψυχανώμαλου σέρφερ.
Σας πληροφορώ ότι εμείς τα καταφέρνουμε καλά. Εμείς είμαστε όλοι τα εκάστοτε διοικητικά συμβούλια, τα μέλη του συλλόγου και φυσικά όλα αυτά τα παιδιά.
Έχουμε ένα σύλλογο καταφύγιο για πολλούς. Δίνουμε στέγη στη νεολαία της Νίκαιας να δημιουργεί. Μέσα από τις χορευτικές ομάδες τα τμήματα ζωγραφικής, χορωδίας, τις θεατρικές ομάδες εμείς δείχνουμε ότι υπάρχει και άλλος τρόπος ζωής, αυτός που διώκεται γιατί μεγαλώνει παιδιά με όνειρα και ιδανικά γαλουχεί ανθρώπους με άποψη και άλλη στάση ζωής.
Εμείς δεν χρειαζόμαστε μπότοξ γιατί μέσα από όλα αυτά εμείς παραμένουμε έφηβοι.
Παρακολουθώ ανελλιπώς εδώ και 16 χρόνια την πορεία του χορευτικού μας συνεισφέρω όσο μπορώ στην εξέλιξη του αισθάνομαι σχεδόν «μαμά» όλων αυτών των παιδιών και όπως κάθε μάνα είμαι πολύ περήφανη για αυτά.
Την Κυριακή 21 Ιουνίου κατάφεραν για άλλη μια φορά να με συγκινήσουν. Όσοι ήταν στο Κηποθέατρο της Νίκαιας εκείνο το βράδυ μοιράστηκαν μαζί μας μουσικοχορευτικά σεργιάνια σε όλη την Ελλάδα.
Παγκόσμια ημέρα μουσικής η 21η Ιουνίου, έτσι η εκδήλωση ήταν αφιερωμένη στη μουσική που με τον τρόπο της μπορεί να «μιλήσει» παραπάνω από τα λόγια.
Ξεκίνησαν τα μικρά μας, στην πρώτη τους εμφάνιση μας ταξίδεψαν στην Ήπειρο με ήχους κλαρίνου και φλογέρας και τραγουδώντας το Μενούση.
Ο χάρτης γύρισε σελίδα και το βιολί παραγκώνισε το κλαρίνο Δωδεκάνησα. Νιάτα με φορεσιές γεμάτες χρώμα κατέκλυσαν τη σκηνή σούστες και μπάλος μουσικές έντονες ξεσηκωτικές.
Τη σκυτάλη πήρε το νταούλι και ο ζουρνάς και από τα νησιά πήγαμε στη Μακεδονία. Το τμήμα ενηλίκων, που με όρεξη και διάθεση νεολαίων κάθε Δευτέρα και Τετάρτη βράδυ γεμίζει το Σύλλογο.
Το παπόρι μας έβγαλε στην Κρήτη. Οι σύντεκνοι διέπρεψαν, το θέατρο ξεσηκώθηκε και κάπου γύρω μου τριγύριζε μια μπουκάλα ρακή.
Ακολούθησε η Θράκη με τις καταπληκτικές μουσικές της. Το φυτώριο μας με παιδιά ηλικίας 12-15 ετών. Η συνέχεια των μεγάλων μετά από λίγα χρόνια.
Ήρθε η σειρά των τεμέτερων λύρα και ταούλ και ύφος Πόντου πάνω στη σκηνή.
Από τη Σαμσούντα και την Τραπεζούντα φθάσαμε στα παράλια και στα μέρη της πατρίδας. Ο συρτός και ο καρσιλαμάς γύρισε τις γενιές των Εφεσίων πολλά χρόνια πίσω. Μέτρησαν τις απουσίες των ανθρώπων που τους μεγάλωσαν με αυτούς τους ήχους και τώρα πια ξεκουράζονται και καμαρώνουν από ψηλά. Τραγούδησαν με το καινούριο χορωδιακό τμήμα το δικό τους Τσακιντζή με ελληνικούς και τουρκικούς στίχους. Μπράβο στην κυρία Μαρία Τζανουκάκη που κατάφερε να παρουσιάσει τόσο καλή δουλειά από την πρώτη κιόλας παράσταση.
Για το τέλος αφήσαμε τα καλύτερα.
Αφιέρωμα στο ρεμπέτικο τραγούδι. Τραγούδησε η νεοσυσταθείσα ρεμπέτικη κομπανία του συλλόγου.
Με δύο βιρτουόζους μπουζουκτσήδες το Μιχάλη και τον Κωνσταντίνο, το βιολιστή του οντά Σταμάτη, τον κιθαρίστα και ντράμερ Πέτρο, τραγουδίστρια τη ναζιάρα Μαρίκα και τραγουδιστή το αηδόνι του Κιρκιντζέ τον Πρόεδρο.
Και όσο ο Πρόεδρος τραγούδαγε το «Πιτσιρίκι» οι πιτσιρικάδες με το ανάλογο μάγκικο ύφος χόρευαν ζεϊμπέκικο που καθήλωσε το θέατρο.
Η Μαρίκα έπιασε το Όπα-Όπα και οι μπουρνοβαλιές ξεφύτρωσαν και γέμισαν τη σκηνή.
Όταν στα λεμονάδικα γίνηκε φασαρία ο Δημητρός, ο Νικολός και ο Γιώργης διέπρεψαν στον απτάλικο.
Κορίτσια και αγόρια ποιο να πρωτοξεχωρίσεις τη Μαργιάννα, την Τάνια, τη Βάσω, την Ιωάννα, τη Σοφία, τη Ρούλα, τους «άντρηδες», πλαισίωσαν χορευτικά τη Φραγκοσυριανή.
Και στο τέλος όλα τα αλάνια τα διαλεχτά παιδιά αποχαιρέτησαν με τον χασαποσέρβικο.
Για να παρουσιαστεί αυτή η παράσταση δουλέψαμε πολλοί άνθρωποι και για πολύ καιρό. Ελπίζουμε να αποζημιώσαμε όσους παραβρέθηκαν εκείνη την Κυριακή στον κήπο.
Ευχαριστώ:
– Όλες τις χορευτικές ομάδες του Συλλόγου μας και τη δασκάλα τους Κατερίνα Κατσανδρή
– Τη Χορωδία μας και τη δασκάλα της Μαρία Τζανουκάκη
– Τους γονείς των παιδιών όλων των τμημάτων για την ηθική τους συμπαράσταση.
– Το Διοικητικό Συμβούλιο που ενέκρινε τον προϋπολογισμό της παράστασης παρόλο το ύψος του.
– Τα Μέλη του συλλόγου που στέκονται πάντα στο πλευρό μας.
– Την Βάσω Κόνιαρη και την Κική Χατζηπαναγιωτίδου για τη μεγάλη βοήθεια τους στα παρασκήνια.
– Την Βάσω Λυμπέρη του Γραφείου Δημοσίων Σχέσεων του Δήμου Νικαίας γιατί είναι πάντα εκεί όποτε τη χρειαζόμαστε.
– Τον Κώστα Γεωργακά του τμήματος Ηλεκτρολόγων του Δήμου Νικαίας που δύο μέρες ιδροκόπησε για την παράσταση και ξέχασα να ευχαριστήσω εκείνο το βράδυ. Δικαιολογημένα μου θύμωσε.
Ευχαριστώ όλους όσους πιθανόν ξέχασα να αναφέρω, αν έχει συμβεί έχει γίνει ακούσια.
Γεωργία Μπαχού
Filed under: Γενικά,Παραδοσιακών Χορών |
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΝΩΣΗ ΕΦΕΣΙΩΝ 
Σχολιάστε