Σε αντίθεση με τους ξένους, οι οποίοι προγραμματίζουν τις διακοπές τους πολύ καιρό πριν, οι Έλληνες συνήθως αποφασίζουμε για το που θα περάσουμε την άδεια μας σχεδόν την τελευταία στιγμή. Φέτος πήρα μια απόφαση. Στο τέλος του επόμενου Αυγούστου, ξέρω ότι θα έχω κλείσει με τους Εφέσιους. Έγινε θεσμός να περνάμε καλά. Πέρισυ ήταν στη Μυτιλήνη, μέρες αξέχαστες και που κοντά σ’ αυτές ήρθαν να προστεθούν και οι μέρες του φετινού προορισμού μας.
Το ξημέρωμα της 27ης Αυγούστου είδαμε τα φώτα των Χανίων, του πρώτου σταθμού της πανέμορφης φετινής περιπέτειας μας στη χιλιοτραγουδισμένη Κρήτη. Η πόλη των Χανίων που έχτισαν οι Βενετοί τον 13ο αιώνα στη θέση της αρχαίας Κυδωνίας, έγινε το ορμητήριο μας τις πρώτες τρεις μέρες των διακοπών μας. Προσκυνήσαμε τους τάφους των Βενιζέλων, κινούμενοι δυτικά φθάσαμε στο Καστέλι, είδαμε την ελιά των Ολυμπιονικών στο χωριό Βούβες, απ’ τα κλαριά της οποίας φτιάχτηκαν τα στεφάνια των Ολυμπιονικών, γνωρίσαμε την χανιώτικη φιλοξενία στη Κερά το χωριό του οδηγού μας του Μανώλη, δοκιμάζοντας γραβιέρα, καλτσούνια, πίτες, δίπλες και πίνοντας ρακί.
Διασχίσαμε το φαράγγι του Ίμπρου, έχοντας στα δεξιά μας τα επιβλητικά Λευκά όρη, κατηφορίσαμε για τα ανυπότακτα Σφακιά, αγναντέψαμε τη Γαύδο το νοτιότερο σημείο της Ελλάδας, αλλά και της Ευρώπης, ανάψαμε κερί και προσκυνήσαμε στην εικόνα της Παναγιάς στη Μονή της Πρεβέζης. Θαυμάσαμε τα έργα από πέτρα του Κρητικού αυτοδίδακτου καλλιτέχνη στο χωριό Κούμο. Περπατήσαμε στο λιμάνι και τα γραφικά δρομάκια του γοητευτικού Ρεθύμνου και μαγευτήκαμε από την ομορφιά της λίμνης Κουρνά της μοναδικής του νησιού. Διαβάζοντας κάποιος όλα αυτά μπορεί να του δημιουργηθεί η εντύπωση, ότι καλά όλα αυτά, αλλά κουραστική και δοκιμασία για την αντοχή των ανθρώπων. Πιστεύουμε, δεν υπάρχει μεγαλύτερο χαλαρωτικό από μία βραδινή βόλτα στη παλιά πόλη των Χανίων, ικανή να σου γεμίσει τις μπαταρίες, να πλημμυρίσει τις αισθήσεις σου με ήχους, μυρωδιές και ακούσματα, να σου δώσει δύναμη να συνεχίσεις.
Αφήνοντας τα Χανιά και με προορισμό το Ηράκλειο, δεύτερο κατάλυμα του ταξιδιού μας κατευθυνθήκαμε στη Μονή
Αρκαδίων, στην οποία η αυτοθυσία των υπερασπιστών της το 1866 την έκανε σύμβολο θάρρους και ελευθερίας. Θαυμάσαμε στα Ζωνιανά το μουσείο κέρινων ομοιομάτων από την ιστορία της Κρήτης και ακούσαμε την αφήγηση από τον ίδιο τον δημιουργό του, τον ζωγράφο και γλύπτη Δημήτρη Ποταμιανό. Ανηφορίσαμε στο άγριο και συνάμα μαγικό βουνό, τον Ψηλορείτη και γεμάτοι δέος ξαποστάσαμε στα Ανώγεια, το χωριό του Βάρδου Ξυλούρη, βλέποντας τους λεβέντες Ανωγειανούς με τα στιβάνια τους, τα μαύρα κρητικά κροσσάτα μαντήλια και μπότες, δοκιμάσαμε οφτό, το κρέας με το παραδοσιακό τους τρόπο ψησίματος και βρέξαμε τον ουρανίσκο μας με το ανωγειανό ρακί.
Περιηγηθήκαμε την Κνωσσό, το μεγαλύτερο και πιο χαρακτηριστικό μινωικό αρχαιολογικό χώρο, με το ανάκτορο που στην ακμή του είχε 1500 δωμάτια. Περνώντας από το βορειοδυτικό άκρο του όρους Δίκτη φθάνουμε στο εύφορο οροπέδιο του Λασιθίου, σε μια γιορτή της φύσης με τα γραφικά χωριουδάκια, τους ανεμόμυλους και καταλήγουμε στον πανέμορφο Άγιο Νικόλαο, πρωτεύουσα του νομού Λασιθίου, του ανατολικότερου νομού της Κρήτης.
Θα ήταν παράλειψη κάθε επισκέπτη του Ηρακλείου να μην επισκεφθεί το ενυδρείο. Δημιούργημα του Ελληνικού Κέντρου Θαλασσίων Ερευνών, στη παλιά βάση, 25 χλμ. έξω από το Ηράκλειο, το μεγαλύτερο στη Μεσόγειο, έχει μια τεράστια συλλογή από είδη ψαριών, φυτών στο συγκρότημα δεξαμενών του με τα 1500000 λίτρα θαλασσινού νερού. Μονή Καλυβιανής για προσκύνημα και Αγ.Γαλήνη για χαλάρωμα και φαγητό, ήταν οι τελευταίοι σταθμοί του ταξιδιού μας, πριν πάρουμε το δρόμο της επιστροφής για το λιμάνι του Ηρακλείου και την επιστροφή μας στον Πειραιά.
Αγναντεύοντας την Κρήτη που χανόταν στο ηλιοβασίλεμα, πήρα την απόφαση που σας είπα στην αρχή. Του χρόνου, τέλη Αυγούστου, δεν κανόνισα τίποτα άλλο. Έχω κλείσει από τώρα. Θα πάω με τους Εφέσιους στο καθιερωμένο πια καλοκαιρινό ραντεβού. Καλό χειμώνα.
Γιάννης Λεκάκης
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΝΩΣΗ ΕΦΕΣΙΩΝ 
Σχολιάστε